[30] "Poniesiesz konsekwencje..."

 Nie wierzę, że napisałam to niżej... Czego nie robi się dla czytelników. Kochana Natalio Pisarko. Mam nadzieję, że docenisz mój trud, bo pisałam wstęp dłuuugo i szło mi ciężko. Ale mój czytelnik mój Pan ( w tym przypadku Pani), wiec ta chwila jest dla ciebie. Tak jak chciałaś :)
----------------------------------------------------------------------------------------------------
~Nina~
   Obudziłam się w tej samej pozycji, w której zasnęłam. On wciąż był we mnie, a ja ciągle leżałam na nim. Było mi tak wygodnie, że nie miałam ochoty się ruszyć.
-To chyba nie był najlepszy pomysł. - Powiedział Fabian głaszcząc mnie po ramieniu. Po tonie jego głosu zrozumiałam, że myśli zupełnie inaczej.
   Podniosłam się do pozycji siedzącej i poczułam jak wsuwa się we mnie głębiej. Wzięłam głębszy oddech czując go w takim stanie o poranku.
-Ja też uważam, że to był bardzo dobry pomysł. - Uśmiechnął się zalotnie i zmierzył mnie wzrokiem.
   Po chwili Rutter był nade mną.
-Za dobrze mnie znasz. - Wyszeptał mi do ucha. Opuszkami palców pogłaskał moje biodro.

Poczułam dreszcze przechodzące przez moje ciało. Zaczął powoli ruszać biodrami, muskając ustami moją szyję. O poranku odczuwałam każdy jego dotyk i ruch dwa razy mocniej. Oplotłam nogi wokół jego pasa, a rękami badałam każdy zakamarek jego pleców. Gdy wszedł dalej niż dotychczas, jęknęłam cicho z rozkoszy w jego usta, które złączył z moimi i zacisnęłam palce na jego ramionach.
  Gdy znalazł odpowiedni rytm, skierował swoje pocałunki niżej. Gdy odczułam w sobie pustkę jęknęłam z nutą rozpaczy. Fabian zaczął całować mój brzuch. Wplotłam palce w jego zmierzwione już włosy. Po chwili jego usta znalazły się na wewnętrznej części ud. Wstrzymałam oddech z nadmiaru doznań. A gdy dotknął mojej kobiecości... O ludzie, zobaczyłam gwiazdy.
   Podciągnęłam go do góry, gdy poczułam, że jestem blisko. Nie chce tego w taki sposób. Nie bez niego. Znów zanurzył się we mnie tym razem nadając szybszy rytm. Doznania były... aż brak mi słów. Szybko rozpadłam się na milion kawałków tonąc w rozkoszy. Automatycznie wygięłam się w łuk, gdy poczułam że  Fabian doszedł razem ze mną. To było najlepsze.
   Po chwili opadł obok mnie na łóżko oddychając szybko.  Ja byłam nie lepsza. Serce waliło mi jak młot, a krew buzowała w moich żyłach. Położyłam głowę na jego klatce piersiowej, a on od razu zaczął głaskać mnie po ramieniu.
-Takie poranki lubię najbardziej. - Powiedział, a ja zaczęłam się śmiać.
   Nasze serca powoli wracały do stałego rytmu, oddech zaczął się uspokajać, a krew w żyłach płynęła wolniej.To co przeżyłam tego ranka było niesamowite.

~Fabian~
   Po emocjonującym poranku miałem wrażenie, że zapomniałem o czymś ważnym, lecz moje myśli wciąż krążyły wokół Niny leżącej pode mną i nie mogłem porządnie się skupić.
   Czekałem na kawę z ekspresu, gdy Diler usiadł i złapał się za głowę.
-Co, głowa boli. - Powiedziałem nalewając kawy także dla niego.
-Jak cholera. Przynajmniej spałem jak zabity. - Podałem mu gorący napój, który przyjął bez protestu.
-Słuchaj. Wiem, że wciąż kochasz Teresę, ale nie możesz za każdym razem sięgać po wódkę i robić nie wiadomo co.
-Żadna baba nie zostawiła cię dla swojego najlepszego kumpla i nie zostawiła cię samego z rozwścieczonymi ludźmi potrafiącymi porządnie wlać, zabierając ze sobą cały towar. - To prawda. Diler miał farta, że uciekł od klientów, ale upijanie się w niczym mu nie pomoże.
-Dobrze wiesz, że to już przeszłość. - Na schodach usłyszałem kroki. Po chwili Nina siedziała na moich kolanach, pijąc moją kawę. Objąłem ją w pasie, gdy oparła się o moją klatkę piersiową. Gdyby ktoś inny zabrał mi kawę o 8 rano nieźle bym się wkurzył, ale jej jestem w stanie wybaczyć wszystko.
-O czym tak rozmawiacie?
-Wy to macie szczęście. - Diler wskazał na nas ręką. - Wyglądacie tak ślicznie razem, że aż nie chce mi się na was patrzeć. - Odstawił pusty kubek do zlewu i poszedł do łazienki.
-A jego co ugryzło?
-Nie przejmuj się nim.
-Okej. - Zmarszczyła lekko brwi. Odstawiła kubek na szklaną ławę i objęłam mnie swoimi ślicznymi dłońmi za szyję. - To o której wyjeżdżamy? - Dziś Nina umówiła się z Amber na dyskusje dotyczące sukienek. Z Masonem nie nadawaliśmy się do tego, więc naszym głównym zadaniem na dziś jest obejrzenie meczu. Od dawna nie miałem na to czasu.
-Wczoraj po południu dzwonił do mnie Luke i prosił o spotkanie. Mówił, że to coś na prawdę ważnego, więc zaraz pojadę się z nim spotkać. Scott cię zawiezie, a ja jak to załatwię to przyjadę. - Pocałowała mnie delikatnie. Nie ważne jak to robiła. Uderzała do mojej głowy szybciej niż jakiś alkohol.
-Tylko obiecaj, że będziesz uważał na siebie. - Spojrzałem w jej niebieskie oczy. Troska o mnie była w nich wyraźnie widoczna. Diler ma rację. Mamy cholerne szczęście, że możemy być razem.
-Obiecuję.

   Siedziałem na skórzanym fotelu w gabinecie Luke'a od dobrych 5 minut i niczego się nie dowiedziałem.
-Powiesz mi w końcu po co mnie tutaj ściągnąłeś? - Zdenerwowanie zaczęło się ujawniać.
-Rutter, sprawa jest poważna.
-Co się dzieje? - Spytałem widząc jego wyraz twarzy. Był wyraźnie spięty i nie mógł znaleźć odpowiedniego miejsca w swoim fotelu.
-To leżało na biurku, gdy wczoraj rano wszedłem do biura. - Smith sięgnął do szuflady i wyjął z niej białą kopertę. Zmarszczyłem brwi, gdy ujrzałem na niej swoje imię. Sięgnąłem po nią i ją otwarłem. W środku, jako stały już element, były moje zdjęcia i Niny. Między nimi była biała kartka, na której było coś napisane.

"Poniesiesz konsekwencje..."

-Widziałeś co jest w środku? - Spytałem po chwili. Luke pokiwał przecząco głową. Pokazałem mu zawartość przesyłki. - Może wiesz o jakie konsekwencje im chodzi?
-Sądzę, że ja otrzymałem drugą część. - Do pokoju wszedł Zack trzymając w dłoni kolejną kopertę. Tym razem na niej było jego imię.
-Zadzwoniłem do niego od razu, gdy zobaczyłem je na biurku. - Wyjaśnił przełożony, gdy ujrzał moje zdziwienie.
-Mogę zobaczyć? - Spytałem, gdy Zack usiadł na fotelu obok mnie. Tym razem zdjęcia przedstawiały jego i Luke'a podających sobie dłonie i Mastersów rozmawiających z policjantami. Jedno pokazywało śmiejących się mężczyzn w mundurach i skórzanych kurtkach. Do tej koperty także była dołączona wiadomość.

"...za zdradę."

-Chodzi im o waszą współpracę. - Powiedziałem składając wiadomości w jedną całość.
-Sądzą, że to dzięki tobie do niej doszliśmy i będą chcieli zemsty na tobie.
-Nie boje się ich. Nic mi nie... - Nie dokończyłem zdania, bo ujrzałem przed oczami jedną osobę, dzięki której mogą dotrzeć do mnie. - Nina. Znów będą chcieli ją zranić.
-A ty zostawiłeś ją samą? - Spytał Zack.
-Nie. Jest ze Scottem.
-Czekaj... Scott? Scott Miller?
-No tak. Jakiś czas temu wstąpił do policji, z której zrezygnował, by pomóc mi pilnować Niny. Powinieneś o tym wiedzieć skoro masz go pod swoim dachem.
-Nie. Wywaliłem go jakiś czas po tym gdy odszedłeś. Przyłapaliśmy go jak pomagał Killersom przy... - Nie czekałem na dalszą część zdania. Zerwałem się z miejsca i biegiem ruszyłem do samochodu. Mam nadzieję, że jeszcze nie wyjechali i będę mógł przywalić temu gnojkowi z całej siły w ten zdradziecki ryj.

~Nina~
   Przed chwilą Fabian wyszedł. Scott siedział na kanapie i czekał, aż będę gotowa do drogi. Wzięłam szybki prysznic, ubrałam jeansy i mój ulubiony turkusowy sweter. W marcu wcale nie jest cieplej niż w styczniu, więc z szafy wzięłam płaszcz i założyłam czarne botki na koturnie. Zeszłam na dół, telefon leżący na komodzie wsadziłam do kieszeni i weszłam do salonu. Millera nie było na swoim miejscu.
-Scott?! - Zawołałam, lecz odpowiedziała mi cisza. Pewnie siedzi już w samochodzie.
   Ruszyłam w kierunku drzwi, gdy usłyszałam za sobą jakiś ruch. Nie zdążyłam się odwrócić, gdy poczułam mocne uderzenie w tył głowy i ujrzałam ciemność.

~Fabian~
   Wbiegłem do mieszania.
-Nina! - Wołałem ją i sprawdziłem wszystkie pokoje, lecz nigdzie jej nie znalazłem. - Jasna cholera! - Wyjąłem telefon z kieszeni i wybrałem numer brunetki. Po kilku sygnałach zostałem przekierowany do poczty głosowej. Walnąłem w stół. Wściekłość buzująca we mnie była niewyobrażalna. Gdybym tylko mógł rozwaliłbym cały ten pokój. Jak mogłem mu zaufać? Do tego ten cholerny strach o Ninę. Jeśli coś jej zrobi nie ręczę za siebie.
   Wybrałem numer do Luke'a. Odebrał po dwóch sygnałach.
-Nie ma jej. - Powiedziałem nie dając mu dojść do słowa. Rozejrzałem się dokładniej w poszukiwaniu czegoś co mi pomoże w jej odnalezieniu.
-Zaraz powiem swoim, by sprawdzili monitoring przy waszej ulicy. Zack już zbiera ludzi. - Zerknąłem na komodę stojącą przy schodach. Leżał tam skrawek papieru. Podszedłem i zobaczyłem wisiorek z literą F, który podarowałem Ninie na święta, a obok kremową kartkę zgiętą na pół.

"Poczuj teraz co to znaczy stracić kogoś kogo kochasz"

-------------------------------------------------------------
   Witam moich kochanych czytelników :)
Pozwólcie, że zacznę od początku...
   Wciąż nie mogę uwierzyć, ze napisałam taki wstęp. Co prawda miałam ''to'' w planach, ale miałam pisać bez "szczegółów". Jak pisałam wyżej, czego nie robi się dla czytelników, więc jeśli macie jakieś pomysły, piszcie śmiało, a zobaczę co da się z nimi zrobić.
Teraz przejdę do rozdziału.
   Ale się porobiło... Mam nadzieję, że nie udusicie mnie za to co zrobiłam, a to dopiero początek, więc szykujcie się na to co nastąpi.

Miłego
Karen ;)